ŚWIATŁO SŁONECZNE – ŹRÓDŁO ŻYCIA.  Zastosowanie terapii światłem w medycynie ma długą historię. Pierwszym źródłem światła wykorzystanym w fotomedycynie było naturalne światło słoneczne. Już w starożytnym Egipcie światło słoneczne wykorzystywano do kuracji medycznych. W późniejszych czasach Hipokrates opisał wykorzystywanie światła słonecznego do leczenia różnych schorzeń. Mimo, że terapia światłem nie miała w tamtych czasach wyjaśnienia naukowego, jej moc uzdrawiania była oczywista i lekarze rzymscy oraz arabscy wprowadzili światłoterapię do ogólnego stosowania w medycynie.

Obecnie wiadomo jest, że organizm ludzki przetwarza światło w energię elektrochemiczną, która uruchamia łańcuch reakcji biochemicznych wewnątrz komórek, stymulując przemianę materii i wzmacniając odporność całego ludzkiego organizmu.

WSPÓŁCZESNA TERAPIA ŚWIATŁEM - WYNALAZEK.

Duński lekarz Niels Ryberg Finsen odkrył nowoczesną terapię światłem przed około 100 laty. W 1903 roku otrzymał on Nagrodę Nobla w dziedzinie medycyny za swoje osiągnięcia w dziedzinie terapii światłem. Finsen skonstruował pierwsze urządzenie do wytwarzania sztucznie zsyntezowanego światła podobnego do słonecznego i osiągnął znakomite wyniki w leczeniu pacjentów cierpiących na szczególny rodzaj gruźlicy skóry. Wykorzystanie technicznie zsyntezowanych promieni słonecznych ma wyraźne zalety: na przykład, parametry natężenia emitowanego światła oraz jego widmo mogą być regulowane, a zatem również odtwarzane.